Oyun Terapisi

Kuşlar uçar, balıklar yüzer ve çocuklar oyun oynar.

Bu söz oyun terapisinin mimarı olan Garry Landrenth’e ait ve oyun terapisini anlatmaya yeter aslında. Gelin biraz oyun terapisi hakkında konuşalım. Unutmayın, aklınıza gelen; kalbinizden geçen her şeyi sorabilirsiniz.

Oyun terapisi, çocuklarla onların en etkili iletişim şekilleri olan oyun aracılığıyla çalışmak için tasarlanmış bir yöntemdir. Çocuklar bazen üzgün, kızgın ya da karmakarışık hissederler. Kendilerini kötü hissettiklerinde sıklıkla iyi öğrenemezler. Sınıfta dikkatlerini toplamakta ya da çalışmalarını bitirmekte zorluk yaşarlar. Ayrıca öğretmenler ya da idari personel ile başlarını belaya sokacak davranışlarla mücadele ediyor olabilirler. Arkadaşları ile arasında yaşanan problemlerin sıklığı ve şiddeti artmış olabilir. 

Oyun terapisi, çocukların doğal iletişim dilleri ile onlara yardım etmek için kullanılan bir danışmanlık yöntemidir. Yetişkinlerin duyguları hakkında konuşmaları gibi çocuklar da duygularını oynarlar.

Oyun Terapisine hangi durumlarda başlanır?

Yaşanan problem alanlarının buraya yazdıklarımızla sınırlı olmadığını belirtelim. Oyun terapisinde çalışılan konular şunlardır:

• Uyku ve yeme bozuklukları, 

• Kardeşler arası kıskançlık, 

• Kaygı (Anksiyete)

• Takıntılar (OKB),

• Okul ve uyum problemleri,

• Sağlık Korkusu,

• Aile içi sorunlar,

• Korku ve fobiler,

• Özgül Öğrenme Güçlüğü,

• Erken yaşta girilen depresyon, 

• Korku durumları, 

• Davranış bozuklukları ve saldırganlık,

• Öfke kontrolü,

• Travmatik yaşantılar,

• İhmal ve istismar, 

• Ölüm ya da boşanma durumlarında yaşanan süreçler (Yas süreci), 

• Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu (DEHB),

• Ağır hastalık süreci, 

• Konuşma ve iletişim problemleri,

• Şiddete maruz kalmanın yarattığı travma, 

• Özgüven eksikliği,

• Sosyal beceri bozukluğu

Oyun terapisi denildiğinde aklımıza hemen oyun gelir. Peki ne işe yarar bu oyun?

1- Eğlence: Oyun terapisinde oyunun kullanımı çocuk için eğlence imkanı sunar. Oyunun, özellikle terapide, çocuk için her zaman eğlenceli olmadığı fark edilmiş olsa da sıklıkla eğlenceli olabilir. Terapötik bir ortamda çocuğun eğlenmesine izin vermek çocuğun terapötik ilişkiye olan direncini azaltır ve çeşitli çevresel çatışmalar yaşayan çocuğun yaşamında sıklıkla eksik olan bir deneyimi yaşamasını sağlar.

2- Sembolik ifade: Oyun terapisinde oyunun kullanımı duygu ve düşüncelerin sembolik olarak ifade edilmesine olanak sağlar. Hem Piaget hem de Vygotsky tarafından ikna edici bir şekilde sunulduğu üzere çocuklar, dil edinimi ve duygu ile biliş ifadeleri için sembolleri kullanırlar.

3- Katarsis: Oyun terapisinde oyun, çocuğun ona en büyük sonuçları doğuran konuları çalışmasına olanak sağlar. Yönlendirilmemiş oyun çocuğa çaba göstereceği yönü seçebileceği bir ortam sunar.

4- Sosyal gelişim: Oyun çocuğun sadece dünyasını ifade etmesine izin vermez. Aynı zamanda çocuk ve terapist arasındaki ilişkiyi ya da grup oyun terapisinde akranlar arasındaki ilişkiyi destekler. Oyun aracılığıyla besleyici bir ilişkinin kurulması ve sürdürülmesi çocuğun sosyal motivasyonunu ve becerilerini arttırır.

5- Uzmanlık: Oyun terapisinde çocuk oyunu kendi dünyasını kontrol etmek için kullanır. Çocuk her şey olma gücüne ve her şeyi yapabilme kapasitesine sahiptir. Gerçek dünyanın kısıtlamaları ile sınırlandırılmamıştır. Çocuk çevre üstünde kontrol ve yetkin olma duygusu geliştirmek için oyun terapisinde oyunu kullanır.

6- Enerji salınımı: Oyunun enerji salınımı için kullanımı terapötik bir çaba olarak görülmese de çocuklar oyun terapisini kullanılmamış ya da hapsedilmiş enerjinin serbestçe ifade edilme yeri olarak kullanmaya yatkındırlar. Bütün gününü yapılandırılmış ortamlarda her şeyi bir arada tutmaya çalışarak geçiren çocuklar genellikle enerjilerini salacak güvenli bir ortama ihtiyaç duyarlar. Bu enerji salınımı da odaklanmış bir terapötik çalışma için ortam sağlar.